A escoliose

As persoas poden ter escoliose a calquera idade. O tipo máis común é a escoliose idiopática, ou de orixe descoñecida, entre os nenos de 10 a 12 anos e ao inicio da adolescencia. É a esta idade que os nenos crecen con rapidez. As nenas teñen unha maior predisposición a este tipo de escoliose que os varóns.

A escoliose pode ser un mal de familia. O médico de cabeceira debe examinar con regularidade aos nenos cuxos pais ou irmáns padecen de escoliose.

A escoliose é unha condición que causa unha curvatura de lado a lado na columna vertebral. A curvatura pode ter forma de "S" ou "C". Na maioría dos casos, non se sabe que causa esta curvatura. Isto coñécese como escoliose idiopática.

É posible que as persoas cunha curvatura leve só teñan que visitar o seu médico para controis periódicos. Non obstante, algunhas persoas que teñen escoliose necesitan tratamento.

Na maioría dos casos, non se sabe que causa a escoliose. Noutros casos, coñécese a causa.

Os médicos clasifican as curvaturas como:

Non estrutural, é cando a columna vertebral ten unha estrutura normal e a curvatura é temporal. Nestes casos, o médico intentará determinar e corrixir a causa da curvatura.
Estrutural, é cando a columna vertebral ten unha curvatura permanente. A causa podería ser unha enfermidade, un golpe, unha infección ou un defecto de nacemento.

Un grupo de físicos, tragado por unha misteriosa «nube de antimateria»

     Seis anos despois, e aínda que seguen sen saber o que aconteceu, aventuran algunhas posibilidades na revista Journal of Plasma Physics.

     O 21 de agosto de 2009, un grupo de físicos que voaba nun avión de investigación atmosférica introduciuse por erro nunha violenta fronte tormentosa e viuse rodeados de súpeto por unha nube de antimateria. Dende entón, os investigadores trataron de saír do seu asombro e comprender o extraordinario e inesperado fenómeno. Hoxe, seis anos despois, e aínda que seguen sen saber o que aconteceu, aventuran algunhas posibilidades na revista Journal ofPlasma Physics.

     Todo parecía transcorrer con normalidade a bordo ata que o avión se colocou xusto enriba dunha tormenta extremadamente violenta. Os pilotos xiraron cara ao que no seu radar parecía ser a costa de Xeorxia. «Pero en realidade -recorda Dwyer- era unha fronte tormentosa, e acabamos voando xusto a través del». O avión foi zarandeado violentamente e empezou a caer de forma repentina. «Realmente pensei que iamos morrer», afirma Dwyer.

     

      «Nube de positróns»

Pero durante aqueles minutos de angustia, os instrumentos empezaron a indicar algo máis. O avión, de feito, estaba rodeado por unha «nube de positróns» (as partículas de antimateria opostas aos electróns) que de ningún modo tería tido que estar aí. A nube tiña aproximadamente dous km. de extensión.

      Unha posible explicación para a súbita aparición de positróns é que o avión mesmo, dalgunha forma, influíse sobre o medio eléctrico da tormenta. Pero isto, segundo Dwyer, sería algo moi sorprendente. Tamén sería posible que os investigadores detectasen algún tipo de descarga eléctrica exótica no interior da tormenta, unha que implique a existencia de positróns.

   

   Non obstante, segundo recoñece Dwyer, «realmente non sabemos moi ben como un raio empeza a formarse, porque aínda non comprendemos de todo o ámbito eléctrico dunha tormenta. Este fenómeno con positróns podería estar a dicirnos algo novo sobre como se cargan as tormentas e se forman os raios. Pero o noso achado, sen dúbida, complicou as cousas porque non se axusta» á imaxe que se tiña ata agora» «sobre a natureza destes fenómenos».

Científicos españois manipulan por primeira vez ADN dun embrión para curalo.

  A nova técnica sería a alternativa aos «embrións de tres pais», aprobados en Reino Unido. Probada só en ratos, abre un novo dilema ético sobre a manipulación xenética antes de nacer.

    O Reino Unido converteuse no primeiro país en dar luz verde aos chamados «bebés de tres pais» e coa autorización espertouse un importante debate ético. 

     Entón, 328 parlamentarios británicos votaron a favor porque malia a controversia, evitar enfermidades tan desvastadoras sen tratamento, compensaba o risco.

      Non se altera o ADN nuclear.

     A nova estratexia non engade ADN dun terceiro, pero abre un novo debate ético ao manipular xeneticamente un embrión para curalo. É a primeira vez que se fai e a demostración inequívoca de que tamén se pode cambiar o material xenético que define unha persoa. 

      Do mesmo xeito que se pode corrixir unha enfermidade grave, tamén se abre a porta a manipular os xenes dun non nacido e quizais a fabricar bebés máis altos, máis listos, con ollos azuis... Aínda que neste caso non se altera o ADN nuclear.

«Cociña» de alta tecnoloxía

  Crean uns músculos artificiais a partir de células de cebola capaces de contraerse e de expandirse en función da voltaxe que circula por uns filamentos. Isto supón un paso máis na investigación de biomateriais con aplicación médica.

   Dende hai algúns anos os físicos e os biólogos decidiron unir as súas forzas para producir materiais sintéticos que aproveitan algún deseño ou algún compoñente xa presente na natureza. A súa aplicación máis directa é a medicina, e de momento as innovacións van dende as córneas artificiais, ás válvulas ou marcapasos para o corazón, pasando polos xeles que actúan como estadas e que permiten guiar a cicatrización de grandes feridas na pel.

     Este martes, un equipo de investigadores do Laboratorio Shih, na Universidade de Taiwán, deu un paso máis alá na investigación dos biomateriales, co desenvolvemento dun músculo artificial a partir de células de cebola. Este deseño, que foi presentado esta semana no a revista «Applied Physics Letters», é capaz de contraerse ou de expandirse cando se aplica unha corrente eléctrica.

O derrairo trimestre!

Este é o último esforzo neste 1º de bachiller de ciencias para o mundo contemporáneo!

Cociñeiros de ADN

No noso laboratorio do instituto nunha hora das nosas clases de CMC os meus compañeiros de 1ºBAC A extraimos ADN de frutas de maneira caseira. 

Os meteorólogos en Marte son españois

Por primeira vez dende o ' Viquingo ' lanzáronse sondas na década de 1970, temos específicos os datos meteorolóxicos da superficie doutro planeta grazas ao labor do Centro de Astrobiología ( CAB, CSIC-INTA ) e CRISA en España, que foron responsable do desenvolvemento da primeira rede meteorolóxica en Marte e que se despregarán nos próximos anos.

Esta investigación iniciouse co ' Curiosity ' proxecto, un vehículo que chegou á superficie de Marte en 2012 e que inclúe REMS ( Rover Environmental Monitoring Station ), a primeira española produciu instrumentación en Marte para o rexistro dos datos meteorolóxicos do planeta.

Durante este tempo, REMS enviou información sobre as variables meteorolóxicas que controlan o Gale cráter, onde aterrou 'Curiosity'. Estes datos pronto será complementado coa recompilada por TWINS ( temperatura e ventos de InSight ), a segunda estación meteorolóxica española que viaxará a bordo 'InSight ' unha plataforma que será lanzado en marzo e descansará nas chairas de Elysium en 09 2016.